94-ին հիշում եմ նման մի բանակցող, որն ուզում էր հանձնել ազատագրված տարածքները ոչ մի բանի դիմաց, ԼՏՊ-էր անունը: Կարծեմ՝ հենց դրա համար էլ ասացին՝ գրի-գնա, բայց դե, միևնույն է, իր վատությունն արեց՝ վիժեցրեց միացումը, հետո էլ որպես վրեժ՝ նիկոլախտ գեներազրեց ՀՀ-ում, նիկոլ բերեց ՀՀ-ի գլխին:
Ապազգային տարրն ակնհայտորեն ընկել է իր իսկ լարած թակարդը՝ մոլորվել է ժամանակների մեջ, մեկ 2018-ում է, մեկ՝ 94-ում, մեկ՝ 1919-ում, մեկ՝ 1962-ում, մեկ ԽՍՀՄ է վերականգնում, մեկ ԵՄ-է մտնում, երբ այն արդեն քանդվելու շեմին է:
Ակնհայտորեն՝ մարդ է վատացել:
Էլիզա Առաքելյան